Μπήκα σε ένα κυνοτροφείο όταν ήμουν 3 μηνών και με ονόμασαν ΠΕΝ.
Ήταν ένα νορμάλ "υπερπλήρες" κυνοτροφείο, και εκεί περίμενα μπας και μου έδινε κάποιος σημασία... περίμενα... περίμενα για 13 ολόκληρα χρόνια! ...
Βέβαια δεν ήμουν μόνος στο κλουβί και οι "φυλακισμένοι" συγκάτοικοι μου δεν ήταν και οι πιο "ευγενικοί", με δάγκωσαν πάρα πολλές φορές και περισσότερες από μια φορά λίγο έλειψε να πεθάνω γιατί δεν με άφηναν να φάω, αλλά εγώ "επέζησα" και μετά επιτέλους ένας άγγελος που λεγόταν Μόνικα, με πήρε χαμπάρι!
Αποφάσισε να με βγάλει έξω και να μου δώσει κάποιο χρόνο ευτυχίας. Με εμπιστεύτηκε σε δυο φίλες της, που με πήραν για να με φροντίσουν.
Είχα καταντήσει κάπως άσχημα, αδύνατος και "στραβός" από τα αρθριτικά μου.
Θυμάμαι πως όταν έφτασα στο σπίτι τους ήταν χειμώνας και μου είχαν ετοιμάσει ένα μαλακό κρεββάτι κοντά σε ένα καλοριφέρ.
Εγώ δεν ήξερα τι πάει να πει ζεστό σπίτι, και πέρασα για δύο ολόκληρες ημέρες κολλημένος πάνω στο καλοριφέρ.
Για μένα ήταν ο παράδεισος!
Παρόλα τα προγνωστικά αναστήθηκα!
Κανένας δεν θα μπορούσε να πιστέψει πως θα ζούσα ακόμη για τρία χρόνια και σε αυτά τα τρία χρόνια με αγάπησαν , με φρόντισαν, είχα καλό φαγητό, κοιμόμουνα σε ένα μαλακό κρεββάτι και σε ένα ζεστό σπίτι, αλλά τα γηρατειά κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει!
Τώρα έχω πεθάνει, αλλά πέθανα ευτυχισμένος, γιατί κάποιος μου έδωσε μια ελπίδα και κάποιο χρόνο ευτυχίας, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι πως εάν δεν ήταν η Μόνικα δεν θα είχα σωθεί τίποτα δεν θα είχε μείνει από μένα, ούτε μια φωτογραφία, ούτε μια ανάμνηση, κανείς δεν θα έκλαιγε τον θάνατο μου!
Και αυτό είναι το τέλος, δυστυχώς, που έχουν πολλά σκυλάκια που περνούν όλη τους την ζωή σε ένα κυνοτροφείο, στην αδιαφορία.
Γι αυτό πριν γεννηθούν άλλα σκυλάκια σκέψου εμένα! Πριν αγοράσεις ένα άλλο, αντί να υιοθετήσεις, σκέψου εμένα!
Kαι εάν μπορείς πάρε ένα γηρασμένο σκυλί από το κυνοτροφείο έστω και για μια μέρα ευτυχίας μπορεί να εξαγοράσει μια ολόκληρη ζωή πόνου και δυστυχίας!
Ήταν ένα νορμάλ "υπερπλήρες" κυνοτροφείο, και εκεί περίμενα μπας και μου έδινε κάποιος σημασία... περίμενα... περίμενα για 13 ολόκληρα χρόνια! ...
Βέβαια δεν ήμουν μόνος στο κλουβί και οι "φυλακισμένοι" συγκάτοικοι μου δεν ήταν και οι πιο "ευγενικοί", με δάγκωσαν πάρα πολλές φορές και περισσότερες από μια φορά λίγο έλειψε να πεθάνω γιατί δεν με άφηναν να φάω, αλλά εγώ "επέζησα" και μετά επιτέλους ένας άγγελος που λεγόταν Μόνικα, με πήρε χαμπάρι!
Αποφάσισε να με βγάλει έξω και να μου δώσει κάποιο χρόνο ευτυχίας. Με εμπιστεύτηκε σε δυο φίλες της, που με πήραν για να με φροντίσουν.
Είχα καταντήσει κάπως άσχημα, αδύνατος και "στραβός" από τα αρθριτικά μου.
Θυμάμαι πως όταν έφτασα στο σπίτι τους ήταν χειμώνας και μου είχαν ετοιμάσει ένα μαλακό κρεββάτι κοντά σε ένα καλοριφέρ.
Εγώ δεν ήξερα τι πάει να πει ζεστό σπίτι, και πέρασα για δύο ολόκληρες ημέρες κολλημένος πάνω στο καλοριφέρ.
Για μένα ήταν ο παράδεισος!
Παρόλα τα προγνωστικά αναστήθηκα!
Κανένας δεν θα μπορούσε να πιστέψει πως θα ζούσα ακόμη για τρία χρόνια και σε αυτά τα τρία χρόνια με αγάπησαν , με φρόντισαν, είχα καλό φαγητό, κοιμόμουνα σε ένα μαλακό κρεββάτι και σε ένα ζεστό σπίτι, αλλά τα γηρατειά κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει!
Τώρα έχω πεθάνει, αλλά πέθανα ευτυχισμένος, γιατί κάποιος μου έδωσε μια ελπίδα και κάποιο χρόνο ευτυχίας, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι πως εάν δεν ήταν η Μόνικα δεν θα είχα σωθεί τίποτα δεν θα είχε μείνει από μένα, ούτε μια φωτογραφία, ούτε μια ανάμνηση, κανείς δεν θα έκλαιγε τον θάνατο μου!
Και αυτό είναι το τέλος, δυστυχώς, που έχουν πολλά σκυλάκια που περνούν όλη τους την ζωή σε ένα κυνοτροφείο, στην αδιαφορία.
Γι αυτό πριν γεννηθούν άλλα σκυλάκια σκέψου εμένα! Πριν αγοράσεις ένα άλλο, αντί να υιοθετήσεις, σκέψου εμένα!
Kαι εάν μπορείς πάρε ένα γηρασμένο σκυλί από το κυνοτροφείο έστω και για μια μέρα ευτυχίας μπορεί να εξαγοράσει μια ολόκληρη ζωή πόνου και δυστυχίας!
